Mál 18 2009

Ár 2010, mánudaginn 15. nóvember, var haldinn fundur í úrskurðarnefnd lögmanna að Álftamýri 9, Reykjavík. Mættir voru undirritaðir nefndarmenn.

Fyrir var tekið mál nr. 18/2009:

            H
gegn
I, hrl.

og kveðinn upp svohljóðandi

ÚRSKURÐUR:

Úrskurðarnefnd lögmanna barst erindi þann 14. ágúst 2009 frá H, sóknaraðila, þar sem krafist var lækkunar á málskostnaði I, hrl., varnaraðila, vegna vinnu við rekstur máls fyrir matsnefnd eignarnámsbóta og að lögmaðurinn sætti áminningu eða öðrum viðurlögum fyrir reikningsgerð sína þar sem siðareglur lögmanna hefðu verið brotnar. Greinargerð varnaraðila barst nefndinni þann 8. október 2009. Henni var svarað af sóknaraðila með bréfi, mótteknu 18. nóvember 2009. Varnaraðili hefur ekki tjáð sig frekar um málið.

Málsatvik og málsástæður.

I.

Málavextir eru í stuttu máli þeir að sóknaraðili fól varnaraðila að gæta hagsmuna sinna vegna eignarnáms út af vegalagningu í landi J á K. Ekki var deilt um að sóknaraðili ætti rétt til eignarnámsbóta heldur hver bótafjárhæðin skyldi vera. Hóf varnaraðili samningaviðræður við Vegagerðina og þann 31. desember 2008 var gefinn út reikningur fyrir 26,5 klst. vinnu varnaraðila, á 17.500 krónur pr. klukkustund. Samkvæmt reikningnum var veittur 25% afsláttur. Nam umkrafið endurgjald því 347.812 krónum auk virðisaukaskatts, eða samtals 433.026 krónum.

Samningar tókust ekki við Vegagerðina og endaði málið hjá matsnefnd eignarnámsbóta. Þar var lagt fram málskostnaðaryfirlit og heildartímafjöldinn var þá orðinn 63 klukkustundir, að meðtöldum áætluðum tíma við munnlegan flutning málsins. Þar var miðað við tímagjald samkvæmt gjaldskrá L, 18.500 krónur. Nam málskostnaðarkrafan 1.165.500 krónum auk virðisaukaskatts, eða alls 1.451.047 krónum. Á þessa málskostnaðarkröfu féllst matsnefnd eignarnámsbóta í úrskurði sínum þann 30. mars 2009. Var sá kostnaður greiddur af Vegagerðinni. Tók sóknaraðili sjálfur við heildarbótum úr hendi Vegagerðarinnar, þar með talið hinum úrskurðaða málskostnaði.

Í samræmi við úrskurð matsnefndar eignarnámsbóta gerði varnaraðili viðbótarreikning að fjárhæð 817.688 krónur auk virðisaukaskatts, eða samtals 1.018.022 krónur. Samanlagt nam áður gerður reikningur og hinn nýji reikningur hinum úrskurðaða málskostnaði.

Sóknaraðili vildi ekki una þessum reikningi og taldi sig eiga rétt á að fá reikning er miðaðist við 17.500 krónur á klukkustund, en með 25% afslætti. Skyldi hann sjálfur halda mismuninum af úrskurðaða málskostnaðinum og reikningi þannig gerðum.

Sóknaraðili mótmælti reikningi varnaraðila með bréfi, dags. 5. júní 2009, og taldi sig eiga rétt til þess að málið yrði gert upp á þeim kjörum sem hann kvaðst áður hafa notið og að eldri útgefinn og greiddur reikningur yrði ekki endurskoðaður til hækkunar. Gerði sóknaraðili einnig athugasemdir við tímafjöldann. Bréfi þessu svaraði varnaraðili 5. ágúst 2009, þar sem hún stóð fast á reikningsgerð sinni. Taldi varnaraðili að við gerð fyrri reiknings hefðu orðið mistök og að sóknaraðili nyti ekki annarra kjara heldur en samkvæmt gjaldskrá L. Af þessu tilefni ritaði sóknaraðili varnaraðila annað bréf, þann 12. ágúst 2009, þar sem hann hélt fast við sjónarmið sín.

Varð ágreiningurinn um endurgjald varnaraðila tilefni þess að sóknaraðili sendi erindi þetta til úrskurðarnefndar lögmanna til úrlausnar.

II.

Sóknaraðili fer fram á það í erindi sínu til úrskurðarnefndar að þóknun varnaraðila verði lækkuð og miðist við að áður útgefinn reikningur standi óhaggaður og að nýr reikningur verði byggður á sama tímagjaldi og afslætti eins og áður er rakið. Jafnframt telur hann að tímafjöldi vegna undirbúnings málsins fyrir matsnefnd eignarnámsbóta verði lækkaður um 7 klukkustundir. Telur hann að varnaraðili eigi ekki rétt á frekari greiðslum.

Sóknaraðili telur að með útgáfu fyrri reiknings hafi farið fram fullnaðaruppgjör á þeirri vinnu sem þar greinir og hann verði ekki tekinn upp á ný. Telur hann vinnubrögð varnaraðila óvönduð og óheiðarleg og krefst þess að varnaraðili verði áminntur eða beittur öðrum viðurlögum. Telur hann að varnaraðili hafi breytt samningsbundnum kjörum eftir á og án heimildar. Jafnframt að um óhóflegan tímafjölda sé að ræða.

Í bréfi sóknaraðila til varnaraðila frá 5. júní 2009 höfðu auk þessa verið sett fram þau sjónarmið að hann hefði notið þessara kjara í fyrri viðskiptum við lögfræðistofuna og kominn væri á bindandi samningur um þau kjör sem hann skyldi njóta, þar til þeim yrði sagt upp eða um annað yrði samið.

III.

Í bréfi til úrskurðarnefndar frá 30. september 2009 heldur varnaraðili því fram að hún hafi gert sóknaraðila grein fyrir því að hann yrði krafinn um þóknun á grundvelli tímaskráningar samkvæmt gjaldskrá lögfræðistofunnar og að gjaldskráin hafi verið afhent sóknaraðila. Sóknaraðili hafi reyndar verið skráður greiðandi reiknings fyrir hönd konu sinnar hjá öðrum lögmanni á stofunni og þar kunni hún að hafa notið þeirra kjara, sem sóknaraðili heldur fram að hann njóti.

Í bréfi, sem varnaraðili hafi ritaði sóknaraðila þann 5. ágúst 2009, hafi hún haldið því fram að sóknaraðili hefði fyrir mistök í tölvukerfi notið þeirra kjara, sem hann teldi sér bera að njóta. Mistökin hafi falist í því að tölvukerfið færði inn framangreint tímagjald og afslátt sjálfkrafa þótt slíkt hafi ekki staðið til. Ástæðuna megi rekja til fyrri reikningsgerðar.

Varnaraðili tekur fram að nákvæmt yfirlit yfir málskostnað hafi verið lagt til matsnefndar eignarnámsbóta, að sóknaraðila viðstöddum, sem hafi séð það og aldrei gert við það athugasemdir. Leggur varnaraðili áherslu á að matsnefnd eignarnámsbóta hafi það lögbundna hlutverk í 11. gr. laga nr. 11/1973 að úrskurða málskostnað fyrir nefndinni úr hendi gagnaðila, sem hæfilegur væri talinn. Hafi nefndin lagt á það mat og fallist á fram komið málskostnaðaryfirlit varnaraðila.

IV.

Sóknaraðili svaraði athugasemdum varnaraðila með bréfi til úrskurðarnefndar, móttekið þann 18. nóvember 2009. Þar mótmælir hann því að sér hafi verið gerð grein fyrir lögmannskostnaðinum þegar varnaraðili tók verkið að sér og því hafi hann gengið út frá tímagjaldinu 17.500 krónur. Telur hann fyrri reikning sanna þann samning sem í gildi var milli aðila um þóknun og að varnaraðili hafi þar með lagt villandi og rangar upplýsingar fyrir matsnefnd eignarnámsbóta um raunverulegan kostnað sóknaraðila af málinu.

Niðurstaða.

Málsaðila greinir á um hvers efnis samningur þeirra hafi verið um þóknun fyrir lögmannsþjónustu varnaraðila og hvort þóknunin hafi yfirleitt verið rædd sérstaklega. Um þetta stendur staðhæfing gegn staðhæfingu. Er því ekki unnt að slá neinu föstu í þessum efnum við úrlausn málsins.

Sóknaraðili hefur rökstutt þau sjónarmið að við efni hlutareikningsins og þau kjör, sem sóknaraðili hefði áður notið hjá lögfræðistofunni, sé varnaraðili bundinn við fullnaðaruppgjör á þóknun sinni.

Varnaraðili hefur á hinn bóginn rökstutt að gjaldskrá skrifstofu sinnar gildi milli aðila og hvernig fyrri reikningur hafi getað fyrir mistök orðið þess efnis sem hann varð. Verði því ekki lagt til grundvallar að framlagt málskostnaðaryfirlit til matsnefndar eignarnámsbóta hafi verið rangt eða villandi. Sé þá einnig haft í huga að afsláttarkjör lögmanna til skjólstæðinga sinna séu iðulega reist á þeirri orðuðu eða óorðuðu forsendu að ekki fáist full þóknun bætt úr hendi þess aðila sem málskostnaðarkröfu er beint til.

Matsnefnd eignarnámsbóta er stjórnvald sem að lögum ber að leggja mat á hvað sé hæfilegur kostnaður eignarnámsþola af rekstri matsmáls, sbr. 11. gr. laga nr. 11/1973. Slíkt mat hefur þegar farið fram og eru ekki efni til að hagga við því. Úrskurðaður málskostnaður hjá matsnefndinni er reistur á þeirri forsendu að hann samsvari því endurgjaldi sem sóknaraðili þurfi að greiða varnaraðila. Það væri andstætt lögum ef eignarnemi greiddi eignarnámsþola hærri bætur fyrir rekstur máls hjá matsnefndinni en þyrfti til að gera hann, eignarnámsþola, jafn settan og ef hann hefði ekki ráðið sér lögmann. Með vísan til þessa verður að telja að reikningur varnaraðila sé hæfilegt endurgjald fyrir störf hans í þágu sóknaraðila og að hann eigi rétt til þeirrar fjárhæðar sem hann krefst.

Að fenginni þessari niðurstöðu er það mat úrskurðarnefndar að varnaraðili hafi ekki gert á hlut sóknaraðila með háttsemi sem stríðir gegn lögum eða siðareglum lögmanna.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð :

Áskilið endurgjald varnaraðila, I hrl., fyrir rekstur matsmáls í þágu sóknaraðila, H, fyrir matsnefnd eignarnámsbóta, 1.451.041 krónur, telst vera hæfilegt endurgjald.

Varnaraðili hefur í störfum sínum ekki gert á hlut sóknaraðila með háttsemi sem stríðir gegn lögum eða siðareglum lögmanna.